|
Seter irlandzki to urodzony optymista – wesoły, energiczny
i pełen radości życia. Długo dojrzewa psychicznie i do
późnej starości zachowuje młodzieńczą werwę. Wymaga
bliskiego kontaktu z właścicielem. Nie powinno się go
zostawiać samego na cały dzień ani izolować w kojcu. Źle
wychowany, znudzony i niewybiegany może niszczyć rzeczy,
stać się nadpobudliwy czy nieposłuszny.Setery jako psy
ruchliwe i skore do zabawy szybko znajdują wspólny język z
dziećmi. W wypadku kilkuletnich maluchów trzeba jednak
uważać, aby pies niechcący ich nie przewrócił.
Przedstawiciele rasy seter irlandzki są przyjaźnie
nastawieni do ludzi i na pewno nie sprawdzą się w roli
psów stróżujących. Większość seterów toleruje małe
zwierzęta domowe, jeśli od szczeniaka są przyzwyczajone do
ich obecności. Na obce mogą jednak polować. Nie są
agresywne wobec pobratymców.
|
|
Seter irlandzki ma silny instynkt
myśliwski. Jeśli zainteresuje go ciekawy trop, to
pobiegnie przed siebie, dlatego w mieście lepiej prowadzić
go na smyczy. Luzem może biegać na łące, pod warunkiem że
umie wracać na komendę. W domu seter wydaje się mało
absorbującym leniuchem. Choć większość czasu przesypia lub
wyleguje się na kanapie, w rzeczywistości jest pełen
energii i codziennie przez jedną lub dwie godziny musi się
wybiegać. Chętnie też pływa i brodzi w szuwarach.
Doskonale nadaje się na towarzysza rowerzysty lub
biegacza, ale trzeba pamiętać, by zanim nie skończy
piętnastu miesięcy, nie forsować go. Seter irlandzki
został wyhodowany do polowania na bażanty, kuropatwy i
kaczki.
|
